اله (مفردات‌قرآن)اله از اصطلاحات قرآنی به معنای معبود بوده و در دو کاربرد ذات خداوند و نیز معبودهای دروغین در قرآن کریم آمده است. ۱ - مفهومشناسیمصدر آن به معنی عبادت و حیرت آمده و اِلَه مثل فعال مصدر بمعنی مفعول (مَاْلُوه) است گویند: «اَلِهَ یَاْلَهُ: عبدٌ» از باب منع یمنع و گویند: اله الْهاً: تحیر» از باب علم یعلم [۳]
شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۶۶.
. پس اگر آن را از اَلِهَ بمعنی تحیّر بگیریم، خدا را از آن جهت اِلَه گویند که عقول در درک ذات او متحیّر است و اگر از اله بمعنی عبادت بگیریم، از آن جهت اِلَه گوئیم که او معبود است.راغب در مفردات گوید: حق آن بود که این کلمه جمع بسته نشود چون سوای خدا معبودی نیست، لیکن عرب به اعتقاد خود که معبودهائی هست آن را جمع بسته و گفته‌اند: آلهة. ۲ - استعمال قرآنیاین کلمه در قرآن دو محلّ استعمال دارد یکی در باره ذات باری تعالی مثل وَ اِلهُکُمْ اِلهٌ واحِدٌ لا اِلهَ اِلَّا هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِیمُ دیگری در باره معبودهای دروغین که همه‌ی آنها را در مقام ذم و انکار نقل کرده است نظیر الَّذِینَ یَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ اِلهاً آخَرَ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ و نظیر اَ اِنَّکُمْ لَتَشْهَدُونَ اَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً اُخْری از آیه وَ ما کانَ مَعَهُ مِنْ اِلهٍ اِذاً لَذَهَبَ کُلُ اِلهٍ بِما خَلَقَ... روشن می‌شود که معبود باید خالق باشد و جز خالق کسی حق ندارد معبود باشد فلذا معبود یکی است. ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اله»، ج۱، ص۹۶-۹۷. رده‌های این صفحه : اصطلاحات ادبی | اصطلاحات قرآنی | قاموس قرآن | واژگان قرآنی | واژه شناسی واژگان قرآن
|